Maria Zdybska "Jezioro Cieni" (recenzja)

Fakt, że jestem miłośniczką fantastyki już znacie. Czy wiecie, że uwielbiam historie związane z morzem, żeglowaniem i piratami w tle? Nie wiecie? To za chwilę się o tym przekonacie. Maria Zdybska wydała swój pierwszy tom z serii Krucze serce w 2017 roku pod tytułem "Wyspa mgieł". Już wtedy historia mi się bardzo spodobała (choć miałam wobec niej różne zastrzeżenia, ale o tym innym razem) i z ogromnym entuzjazmem czekałam na kolejny tom. Dnia 30 kwietnia miała miejsce premiera najnowszej części o tytule "Jezioro cieni". Tym razem miałam przyjemność otrzymać swój egzemplarz książki na czytnik od wydawnictwa Inanna. Jestem już po lekturze, postanowiłam zatem coś Wam opowiedzieć.

Najpierw może przedstawię pokrótce historię i część pierwszą, abyście chociaż wiedzieli o co chodzi. Wyspa Mgieł to początek opowieści o zadziornej wychowance pirata, Lirr (Elirranoi). Dziewczynę poznajemy gdy mieszka w zamku w Ysborgu, aby nauczyć się bycia damą. Towarzyszy często księciu Caelowi podczas polowań i wychowuje się razem z nim. W momencie gdy zaczyna się nasza opowieść Lirr ma jakieś 17 lat (tak około) i królowa Maeve planuje ją wydać za mąż. Niestety (a może "stety") królową dopada dziwna choroba i zaczyna tracić siły. Aby jej pomóc potrzebna jest woda życia. Lirr wyrusza zatem w podróż, aby zdobyć wodę z Wyspy Mgieł. Po drodze zaprzyjaźnia się z rusałką i poznaje maga Raidena. 

Tytuł: Jezioro cieni

Autor: Maria Zdybska

Tom: drugi serii Krucze serce

Wydawnictwo: Inanna

Opinia/recenzja:

Drugi tom rozpoczyna się w momencie gdy Lirr wraz z Raidenem uciekają z Ysborga i kierują się w stronę Kręgu (miejsca, w którym zbierają się magowie). W trakcie swojej podróży lepiej się poznają, oraz mają kłopoty przez co muszą się ukrywać. Przy okazji trafiają do Vidago, a tam poznają Mikko - dawnego przyjaciela Lirr z dzieciństwa. Cały czas towarzyszy im kruk, którego dziewczyna ocaliła w pierwszym tomie, i który jest w jakiś sposób z nią związany. Czy dotrą do tajemniczego Kręgu? Co się wydarzy z Lirr i Raidenem? 

Książka napisana jest narracją trzecioosobową, tak standardowo. Literacko powieść jest dobra, są ciekawe i barwne opisy i świetnie zarysowani bohaterowie. Drugi tom jest kontynuacją pierwszego i nie da się poznać historii bez czytania wszystkiego od początku. Zatem przed zabraniem się za "Jezioro cieni" konieczna jest lektura "Wyspy mgieł". Cała seria jest skierowana do odbiorców młodych - young-adult fantasy. Tak wiem, znowu dla młodzieży. No cóż, jak czytałam pierwszą część nie miałam pojęcia jaka jest grupa docelowa i jakoś mnie to nie interesowało. 

Muszę przyznać, że na samym początku rzuciłam się na książkę z ogromnym entuzjazmem. Znowu miałam ochotę czytać o złośliwym, nazbyt pewnym siebie, wyniosłym Raidenie, skrywającym większość prawdziwych uczuć za maską. Bardzo chciałam poznać kolejne wymyślne przekleństwa Lirr i jej wewnętrzne rozterki. Byłam ogromnie ciekawa całej historii i niestety muszę z bólem przyznać, że dosyć mocno się rozczarowałam. Prawie trzy czwarte książki to wędrówka naszych bohaterów. Wydaje mi się, że rozumiem zamysł autorki, jednakże miałam nadzieję na znacznie więcej akcji. Tym razem mamy okazję lepiej poznać Lirr i Raidena, dlaczego część duszy maga jest uwięziona w dziewczynie, jednakże bywały fragmenty, że opowieść mocno mi się dłużyła i miałam ochotę ją skończyć. 

Jeśli chodzi o głównych bohaterów to bardzo lubię zadziorność Lirr, jest to taka młoda buntowniczka, która kocha morze i czuje się bardziej piratką niż jakąś dworską damą. W sumie, właśnie to w niej najbardziej lubię i jest mi w jakiś sposób bliskie. Niestety jest bardzo roszczeniowa wobec innych (nawet osób dla niej ważnych), zmienia zdanie jak chorągiewka i brakuje jej dużo zdrowego rozsądku. Przez to moje odczucia wobec niej są niepełne i raz ją uwielbiam, raz szczerze nienawidzę. Natomiast Raiden, to osobnik przedziwny, intrygujący, zastanawiający. Jest wyrzutkiem, banitą, zarozumiałym, aroganckim magiem, patrzącym na innych z góry, lecz skrywa w sobie ogromny smutek i pustkę. Pod maską nadętego typa można znaleźć wiele cierpienia, samotności i bólu. 

Autorka kreuje bohaterów wielowymiarowo, za co ją uwielbiam i jestem jej ogromnie wdzięczna, gdyż takie postacie lubię najbardziej. Tworzy niezwykle barwne opisy, potrafi sprawić, że mamy wrażenie, jakbyśmy znaleźli się w wykreowanym przez Marię świecie. Za to ma u mnie ogromnego plusa. Jak napisałam wcześniej, powieść jest pod względem literackim naprawdę dobrze napisana. Niestety (nie wiem czy to kwestia mojej wersji na czytniku), ale w tekście pojawia się dosyć sporo niepotrzebnych powtórzeń, jakby zostały ominięte przy korekcie. Rozumiem, że takie sytuacje mogą pojawić się dwa, trzy razy, ale nie regularnie (naliczyłam przynajmniej 10, jak nie więcej). 

Fabuła także pozostawia trochę do życzenia, nie wszystkie fragmenty są logiczne, brakuje czasem takiego polotu. Kumulacja zdarzeń następuje pod koniec książki, co jest bardzo schematyczne i nużące. Wolałabym znacznie więcej akcji i wyraźnych zmian w wątkach, coś bardziej niespodziewanego, co wyrwałoby mnie z butów. Wątek miłosny jest znacznie mocniej zarysowany niż w pierwszej części, jednakże w moim odczuciu autorka bardziej skupia się na uczuciach Lirr, powtarzając się, zamiast pokazać jak ta miłość do Raidena naprawdę w niej się rodzi. 

Podsumowując uważam, że "Jezioro cieni" jest dobrą powieścią, szczególnie dla nastolatek. Jednakże i starsi odbiorcy nie będą mogli narzekać, a jeśli ktoś kocha morze, szum fal, piasek między palcami nie zawiedzie się. Nie jest to jednak książka wybitna, ani wyrywająca z butów. Ma spore zadatki na coś bardzo dobrego, jednak sporo jej brakuje. Za wprowadzenie w niezwykły świat, przepiękne opisy, wielobarwne postaci, kruka jestem naprawdę zadowolona. Jednakże z powodu mankamentów w fabule, za powielanie sposobów prowadzenia wątków jestem ogromnie rozczarowana. Dlatego moja końcowa ocena jest niższa niż planowałam, a muszę być wobec siebie i Was całkowicie szczera.

Ocena końcowa: 6,5/10 

Bardzo dziękuję wydawnictwu Inanna za egzemplarz do napisania tej recenzji. <3 

Felicja