×

"Mrok we krwi" Pawła Kopijera [recenzja]

Powtarzam od bardzo dawna, że fantastyka jest jednym z moich ulubionych gatunków. Ja i tak czytam raczej wszystko, bo lubię różnorodność i interesuje mnie wiele rzeczy. Nie pogardzę literaturą faktu, biografiami, historycznymi książkami czy obyczajowymi. Taka jestem, że lubię różne książki, muzykę, filmy. 

W wakacje dotarła do mnie książka fantastyczna autorstwa Pawła Kopijera. Sama od dawna miałam ochotę ją przeczytać i w końcu mi się to udało. Natomiast dzisiaj mogę ją Wam zaprezentować, z czego ogromnie się cieszę. Dlatego zapraszam do czytania dalej.

Informacje ogólne:

Tytuł: Mrok we Krwi
Autor: Paweł Kopijer
Tom: I (Trylogii Mitrys)
Wydawnictwo: PANKO
Okładka: miękka
Ilość stron: 330
Premiera: 18.07.2019

Opis z Lubimy Czytać:

Powieść „Mrok we krwi” to pierwsza część serii KRONIKI DWUŚWIATA. Ukazuje dwie różne historie bohaterów, którzy w wykreowanym uniwersum magii i miecza mierzą się z przeznaczeniem. Losy młodej szamanki i skażonego mrokiem zabójcy są tylko wątkiem na tle zmagań potężnych sił żądnych władzy absolutnej. Przygoda wprowadza Czytelnika w szerszy kontekst nakładających się knowań, intryg i pułapek. Królewskie rody, mocarni wojownicy, mityczne stworzenia, potężni magowie, manipulujące ludźmi bóstwa.

Opinia/recenzja:

Zacznę tym razem od elementów technicznych, choć bardzo długo rozwodzić się nad wyglądem książki nie będę. Okładka jest w kolorze ciemnego granatu, momentami wpadająca w czerń. Jasna czcionka z tytułem jest częściowo poplamiona krwią (oczywiście nieprawdziwą). Daje to bardzo ciekawy efekt. Ilustracja na okładce jest trochę mroczna, przedstawia walczącą kobietę. W środku czcionka nie jest bardzo duża, bo pomimo tylko 300 stron tekstu jest naprawdę sporo. Pierwsza i ostatnia strona to są mapy kontynentów. Całość prezentuje się bardzo dobrze, choć przyznam, że brakuje mi zakładek w okładce, bo byłoby bardziej wytrzymałe i nie ma tam żadnej informacji o autorze. 

W całej powieści używana jest narracja trzecioosobowa. Mamy wszystkowiedzącego narratora, który opowiada nam historię Skry i Norana. Styl jest dosyć bogaty i znacznie bardziej literacki niż przypuszczałam. Język jest barwny i naprawdę piękny. Czyta się dosyć szybko i muszę przyznać, że była to prawdziwa przyjemność. Nie znalazłam błędów, ale wiem też, że osoby, które robiły korektę i redakcję znają się na swojej robocie. Pod tym względem zupełnie nie mam się do czego przyczepić. 

Główną bohaterką jest Skra, siedemnastoletnia dziewczyna, która szkoli się na lokalnego szamana (Szarim). Jednak okazuje się, że nie będzie takim zwykłym magiem, a kimś znacznie więcej. Przyjmuje imię Winea, które w historii kontynentu jest bardzo znane. Dostaje wyjątkową misję do wykonania i przeżywa niezwykłe przygody. Jako postać została wykreowana naprawdę ciekawie i można ją polubić. Jest niezwykle inteligentna, ale nie przemądrzała. Poza tym jej młodość jest raczej jej atutem, choć nie można jej odmówić odwagi. Widać, że obawia się tego, co ją czeka i jest to bardzo fajnie pokazane. Również w trakcie swojej podróży wiele się uczy. 

Drugim równie ważnym bohaterem jest Noran, młody zabójca należący do gildii i mający nieoczywistą urodę. Według niektórych to półdemon, lecz w jego krwi kryje się coś więcej. Rzeczywiście nie wygląda jak wszyscy, jednak jego charakter jest jeszcze bardziej skomplikowany. Z jednej strony jest płatnym zabójcą, z drugiej ma w sobie dużo dobra, choć jest ono głęboko ukryte. Ukryty jest też w nim coś dziwnego i mrocznego, czego on sam się boi. Jest nietuzinkową postacią i nie da się go nie lubić. W wyniku pewnych zdarzeń zostaje wydalony z gildii i wraz z Leśniadem, jedynym przyjacielem, i druidem Druwianem podróżuje w celu wykonania trudnej i ważnej misji.

To co bardzo mi się spodobało w tej powieści to to, że mamy tu całkiem inny świat. Dużo opowieści, historii, mitów i legend, różne ludy, dwa rodzaje magii, a w sumie to i trzy. Oprócz tej dobrej, jest też zła, ta mroczna. Nie ma tutaj dużo akcji, jednak jest to zrozumiałe, bo to dopiero pierwszy tom. Mimo wszystko cały czas coś się dzieje. Ten ruch w historii jest całkiem jednostajny, z przerwami na bitwy, bijatyki bądź różne wydarzenia. Przyznam, że mnie to wcale nie przeszkadzało. To było dobre wprowadzenie do całej historii, mam tylko nadzieję, że w kolejnym tomie będzie więcej akcji i więcej wyjaśnień. 

Autor umie operować słowem, ma bardzo ciekawy styl i zachęca czytelników do wgłębiania się w historię. Także przeżywa się wszystko razem z bohaterami. Winea (czyli Skra) musi tak naprawdę całkowicie odkryć siebie, bo to, co uważała za swoje dziedzictwo, nim nie jest. Noran ma w sobie mrok, który próbuje go złapać i ujarzmić. Wędrówka tych bohaterów okraszona jest niesamowitymi wydarzeniami i historiami, które zapewne na długo zapadną mi w pamięć. Nie mogę za dużo opowiadać, ale żyłam tą historią naprawdę długo i wciąż ona we mnie głęboko siedzi. Chętnie będę wracać do niej nie raz.

Mogę od razu powiedzieć, że byłam zachwycona złożonością stworzonego świata, pomysłów autora na bohaterów, magię i całą historię. Jest to zupełnie odmienne od moich ostatnich lektur, możliwe też, że właśnie dlatego tak mi się spodobało. Jest tu także sporo intryg i polityki, a także magię i miecz, czyli to, co króliki lubią najbardziej. Nie mogłam się od książki oderwać i bardzo chcę wiedzieć co będzie działo się dalej. "Mrok we krwi" należy do moich najbardziej ulubionych i najlepszych powieści wszechczasów. Prawda jest taka, że na tej liście nie jest bardzo dużo pozycji. Tak właśnie powinna wyglądać książka wydana całkowicie samodzielnie. Świetnie dopracowana, napisana pięknym i barwnym, bogatym językiem, gdzie nie ma błędów i nie ma się do czego przyczepić. Można zauważyć, że każdy element wydania został dopracowany na ostatni guzik.

Podsumowując, jest to świetna książka fantastyczna, z magią i mieczem. Idealna na jesienne wieczory, z ciekawymi bohaterami, którzy nie są całkiem dobrzy ani całkiem źli. Wielu da się polubić, i chce się poznać i dalsze dzieje. Co się wydarzy z Wineą i Noranem? Jak potoczą się ich losy, i czy siebie odnajdą? Teraz zostaje tylko czekać na tom drugi. 

Ocena końcowa: 10/10

Dziękuję autorowi za możliwość poznania tej fantastycznej, wspaniałej książki!

8 komentarzy:

  1. To nie do końca moje klimaty, więc mimo bardzo wysokiej oceny, na razie do niej nie będę sięgała. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetna recenzja. Nie lubię fantastyki, ale piszesz naprawdę interesujące recenzje:) Chyba się kiedyś skuszę:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jest mi niezmiernie miło :) Ja kuszę i polecam to, co naprawdę uważam za dobre. Tak wysokie noty rzadko kiedy się u mnie zdarzają.

      Usuń
  3. Nie do końca taki świat, o jakim chciałabym czytać, lecz Twoja recenzja bardzo zachęcająca, więc może sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zachęcam i polecam, ale oczywiście nie zmuszam. Przecież każdy lubi co innego :)

      Usuń
  4. 10 co prawda nie dalam, ale podobala mi się ta książka. Zapraszam do siebie. Jest wywiad z autorem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak wysokie oceny daję naprawdę rzadko, ale ta książka jest tego warta. Chętnie przeczytam wywiad z autorem. :)

      Usuń

Copyright © Felicjada , Blogger