RECENZJA PATRONACKA Janusz Muzyczyszyn "Mój drugi brzeg"

Moi drodzy!

Dzisiaj na blogu po raz pierwszy (i mam nadzieję nie ostatni) pojawia się recenzja w ramach patronatu. To mój pierwszy raz gdy zgłosiłam się do tego typu "akcji". Wybrałam patronat debiutanckiej powieści autora, którego znam i cenię. Jest to dla mnie także ważne, by promować dobrych i wartościowych pisarzy. Jakiś czas temu przedstawiałam tomik wierszy, tego pana, za to dzisiaj mam zaszczyt zaprezentować Wam wyjątkową i piękną książkę Janusza Muzyczyszyna pod tytułem "Mój drugi brzeg". Dlaczego jest piękna? O tym dowiecie się za chwilę.

Ponadto tę pozycję możecie zdobyć w rozdaniu na moim fanpage'u Felicjada. Wystarczy obserwować strony na facebooku: moją, wydawnictwa oraz autora i odpowiedzieć na jedno, krótkie pytanie. Link jest tutaj.

Informacje ogólne:

Tytuł: Mój drugi brzeg
Autor: Janusz Muzyczyszyn
Wydawnictwo: WasPos
Rok wydania: 2019
Oprawa: miękka
Ilość stron: 225

Fragment z tekstu z tylnej okładki:

Osiemdziesięcioletni, a więc solidnie doświadczony życiem Jan Marczak - po nieszczęśliwym wypadku trafia do szpitala, a prosto stamtąd do domu opieki: to dla niego przykre, choć konieczne rozwiązanie... Jan nie wie wprawdzie, ile czasu w tym ośrodku spędzi, ale rozumie bez pudła, że właśnie zyskał dziwny czas na przemyślenie dotychczasowego życia...

Opinia/recenzja:

Na samym wstępie powiem, że książka jest ładnie wydana, ma bardzo ładną czcionkę, od której nie bolą oczy. Okładki są z grubszego papieru, całość wygląda estetycznie i czytelnie. Papier jest z tych lżejszych, dzięki czemu książka jest lekka i nie ciąży w ręce.

Powieść "Mój drugi brzeg" jest kameralną obyczajówką, to znaczy, że cała akcja toczy się w jednym miejscu, jakim jest dom opieki, do którego trafia główny bohater. Narracja jest pierwszoosobowa, to Jan Marczak opowiada nam o swoim życiu i robi to w bardzo przyjemny sposób. Styl jest przejrzysty, bardzo bogaty, a zarazem lekki i piękny. Czytanie było prawdziwą przyjemnością i chciałoby się powiedzieć, żeby wszystkie książki tak były dobrze napisane.

Główny bohater jest przemiłym starszym panem, subtelnym i nie da się go nie lubić. Potrafi słuchać i jest świetnym, inteligentnym rozmówcą. Jednak po trafieniu do domu opieki musi na nowo uczyć się dźwięków i mowy i ewidentnie nie czuje się z tym najlepiej. Z drugiej strony trudno się dziwić. Człowiek, który był przyzwyczajony do radzenia sobie, dbania o siebie, nagle jest zależny od innych. Pan Jan po wypadku ma szansę na wewnętrzny rachunek sumienia, na przemyślenie swojej młodości i rozprawienie ze swoją przeszłością. Poznajemy mężczyznę, który wiele przeżył, wiele doświadczył, jednak nadal pozostaje w nim wewnętrzna radość i chęć życia.

Autor w piękny, nostalgiczny i nastrojowy sposób opisał życie człowieka z jednej strony samotnego, zagubionego, a jednocześnie pełnego humoru i witalności. Czas teraźniejszy splata się ze wspomnieniami, które ukazują nam bohatera w pełnej krasie. Jan dosyć szybko odnajduje się w otaczającym go środowisku, zaprzyjaźnia z innymi pacjentami, dom opieki staje się dla niego takim domem. Ma tylko nadzieję, że jego dorosły syn poradzi sobie w życiu i założy swoją rodzinę.

"Mój drugi brzeg" jest jedną z piękniejszych powieści jakie czytałam. Tu nie ma wartkiej akcji, to nie jest sensacja, jednak fabuła jest tak skonstruowana, że nie można się od treści oderwać. Towarzyszymy bohaterowi w jego wspomnieniach, przemyśleniach związanych z przeszłością, w namiętnych relacjach z kobietami. Wątki wspomnień i wydarzenia teraźniejsze są umiejętne przeplecione. Są rozdziały, w których Jan rozlicza się z osobami ze swojej młodości. Powieść wzrusza, dociera do naszego jestestwa, porusza.

Jeśli lubicie książki nostalgiczne, spokojne, fantastycznie napisane to serdecznie Wam tę pozycję polecam. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jest to powieść wybitna. Ten debiut prozatorski pana Muzyczyszyna jest bardzo smacznym kąskiem literackim. Warto mieć tę książkę na swojej półce.